حوادث و راه حل ها

سناریوها و راه حل ها

ترجمه: سمان محمدی

برداشت از کتاب نجات فنی مولی لومیس و  اندی تایسون

و این هم فرصتی است که دانش و درک خود از فنونی که در این کتاب آمده را امتحان کنید و قابلیتهای خود در حل مسائل را با نگاهی به حوادثی که در واقعیت و در دنیای عمودی رخ داده تیز و صیقلی کنید.

در پی هر سناریو یک راه حل، بحثی در مورد گیرهای کار (در صورت وجود)، نکاتی برای پیشگیری، و فهرستی برای مرور  مهارتها (البته همه مهارتها دراین کتاب طرح نشده؛ ما تنها به مهارتهای ضروری برای حل مشکل پیش آمده را برجسته کرده ایم). علاوه بر راه حل اولیه گزینه های مناسبی هم ممکن است ارائه شود؛ عموماً راه حلی اول ارائه شده گزینه ای ساده یا سریع هست. برخی سناریوها راه حل هیا چندگانه دارند، اما برای اجتناب از افزایش حجم همه راه حل های ممکن را طرح نکرده ایم.

کار روی سناریو ها قبل از خواندن راه حلها برایتان خیلی سودمند خواهدبود. اول راه حل خود را ترسیم کنید. سپس با این سوالات خود را امتحان کنید:

• راه حل های جایگزین چیست؟
• گیرهای بالقوه کار چیست؟
• در وحله اول راههای جلوگیری از این مسئله چیست؟

برای امتحان بیشتر خود ۶ روش اضطراری که در فصل اول بحث شده را مرور کنید:

• قبلا برنامه ریزی کنید و آماده شوید،
• صحنه را ارزیابی کنید،
• کمک های اولیه را شروع کنید،
• یک نقشه بکشید،
• امداد کنید،

و کار را دنبال کنید.  در ذهن خود مجسم کنید که گامهایی که میخواهید بردارید در برخی قسمتها هنگام صعود به چه شکل خواهد بود.

توجه:

سناریوها از ساده به پیچیده ردیف شده اند. همواره ممکن است با ما در رویکردی که به سناریویی یا یاره حل خاص داشته ایم مخالفت کنید. اما صرف نظر از اینکه مثل باد تند و تیز وارد سناریو شوید یا کله خود را خراش دهید این تمرین به شما کمک خواهد کرد به هدف اصلی که تفکر منتقدانه در مورد مهارتهای سنگنوردی است برسید.

پیش فرض ما این است که شما تجهیزات زیر را همراه دارید:

• یک رشته طناب دینامیک ۵۰-۶۰ متر برای هر کرده
• طناب دوم در صورتی که بخشی از سناریو باشد
• ۶ عدد کارابین ساده
• ابزارهای لازم برای صعود سرطناب سنتی یا اسپورت
• ۶ عدد کارابین پیچدار
• ۱۲ متر طنابچه ۷ میلیمتری که به۵ طول مختلف تقسیم شده (در متن بحث شده)
• مقداری تسمه برای درست کردن اسلینگ
• ابزار حمایت لوله ایی (مثل ATC)
• هارنس با استاندارد UIAA
• کاسک با استاندارد UIAA
• یک چاقوی کوچک

سناریوی ۱

مدتی طولانی در حال تلاش روی طول سوم و آخرین طول این مسیر سنتی هستید، در واقع از تلاشهای قبلی خیلی خسته شده اید، و تسلیم شده اید. به حمایتچی داد میزنید که باید کمک میخواهی، اما شانسی نداری. بنظر میرسدحمایتچی صدای شما را نشنیده. حمایتچی شما عمدتاً صعودهای اسپورت انجام میدهد و مطمئن هستید که با سیستمهای بالاکشی و کمک آشنا نیست. برای عبور از کراکس علاوه بر دعا به یک معجزه فوری احتیاج دارید؟

راه حل

مسیر تراد است و حتما مقداری ابزار از مسیر برداشته اید و میتوانید ابزار گذاری کنید و برای یک صعود مصنوعی استفاده کنید. با توجه به کاربرد ابزار ( شما از بالا تحت حمایت هستید) لازم نیست ابزاری استثنایی باشد؛ فقط اطمینان حاصل کنید که در صورت در رفتن آن به جایی متصل باشد. امیداورم که مقداری اسلینگ و کوردیلت هم داشته باشید که اگر نمیتوانید با صعود فرانسوی بالا بروید خیلی سریع یک رکاب  برای بالا رفتن درست کنید.

گیرهای بالقوه کار

بعد از اینکه با زدن پروسیک از کراکس عبور کردید اگر بالا رفتن تمام شد در شروع مجدد صعود از صخره دقت کنید. به آرامی پروسیک خود را روی طناب حرکت دهید تا همطنابتان بتواند اضاقه طناب را با حمایت جمع کند. فقط روی طناب با پروسیک و حلقه طناب اضافی زیر آن صعود نکنید.

پیشگیری

مسیرهای درست را انتخاب کنید. خود را روی یک حرکت خاص از پا در نیاورید. همیشه آماده باشید- بویژه قابلیت همطناب خود و کاری که خود ممکن است اجباراً  انجام دهید بدانید.

مروری بر مهارتها

صعود آزاد فرانسوی، بستن پروسیک و رکاب و صعود روی طناب ثابت (فصل ۵).

سناریو ۲

بعد از پرواز به فرودگاه بین المللی دنور در فلوریدا، شما و همطنابتان یک ماشین کرایه میکنید و یک راست به پارک ملی راکی مانتن میرویدو کمتر از ۲۴ ساعت بعد، بر نوک قله (ارتفاع: نزدیک به ۳۹۶۲متر) ایستاده اید. طی چند ساعت، ۷ طول صعود، همطنابتان دیگر نا ندارد ( با پورد علامت میدهد که اب بدنش از دست رفته). حالش وخیمتر و وخیمتر میشود و روی قله به شما میگوید که کم مانده پس بیفتد؛ در مورد توانش برای فرود رفتن مضطرب است. چطور دو فری در امنیت کامل فرود خواهید رفت؟ راهی برای خروج از مسیر ندارید. 

راه حل ها

چند راه حل برای این سناریو وجود دارد، ساده ترین آن فرود تاندم (دو نفری) است بشرط اینکه از توان تحمل کارگاه برای وزن شما و همطنابتان مطمئن باشید. با این روش در صورت از حال رفتن همطنابتان شما در کنار او خواهید بود.

همینطور یک دم گاوی (حمایت) به سیستم فرود همطنابتان بزنید. نشان هنگام فرود همطنابتان  با سیستم حمایت آتش برای او یک بکاپ داشته باشید. یادتان باشد اگر  همطنابتان  اول فرود میرود از یک دست سوم (پروسیک زیر ابزار فرود بعنوان بکاپ استفاده کند.

پیشگیری

همانطور که در این سناریو تجربه کردید، تغییر سریع در ارتفاع  مخصوصا اگر با بی آب، خستگی یا کمبود کالری ترکیب شود میتواند بطرُق زیادی روی بدن عوارضی ایجاد کند. به خود وقت کافی برای هم هوایی بدهید. شاید همطناب شما قبلا در مورد این وضعیتش با شما صحبت کرده باشد.

مروری بر مهارتها

فرود تاندم (دو نفری)، بکاپ دست سوم (پروسیک زیر ابزار فرود)، حمایت آتش نشان (فصل ۴).

سناریو ۳

هنگام حرکت روی یک مسیر یخچالی، همنوردمان داخل شکاف می افتد. تیمتان دونفره است. سریعا سیستم بالاکشی ۹:۱ ایجاد میکنید. همنوردتان ۹ متر سقوط کرده و کار کند پیش میرود. خیلی زود یک تیم دونفره دیگر به محل میرسد. چطور میتوانید از کمک این دو نفر بهترین استفاده را ببرید.

راه حل

سیستم بالاکشی که دارید کنار بگذارید. هرچقدر مزیت مکانیکی یک سیستم بالاکشی بیشتر باشد فاصله بالاکشی کوتاهتر خواهد بود و همنوردتان را بمقدار  کمی بالا می آورید. این سیستم را به یک سیستم بالاکشی ۳:۱ تبدیل کنید. این سیستم برای همه سریعتر و آسانتر خواهد بود.

گیرهای بالقوه کار

بالاکشی با سیستم دارای مزیت مکانیکی بالا با تعداد زیاد افراد میتواند برای کارگاه، ابزار و مصدوم سخت باشد. یادتان باشد بالاکشی باید طوری باشد که وزن مصدوم را حس کنید تا بتوانید مراقب باشید آسیبی نبیند.

پیشگیری

سقوط در شکاف بخشی از خطر حرکت در عوارض یخچالی است. البته تدابیری هست که میتواند ایمنی را در عبور از یخچال را بهبود دهد: استفاده از پراب، ایجاد حمایت رسیم تر، و/یا چهار دست و پا رفتن روی پلهای مشکوک برفی. اگر اگر مرتب دید گیری می افتید خیلی مهم است که ببینید آیا حرکت روی منطقه یخچالی با این شرایط صحیح است. آیا بهتر نیست این کار را شب هنگام که هوا سردتر است انجام دهید یا یک روز صبر کنید ببینید آیا شرایط تثبیت میشود یا نه؟

مروری بر مهارتها

سیستم بالاکشی ۳:۱ و ۹:۱ (رجوع به فصل ۶).

سناریو ۴

سرطناب یک مسیر تراد هستید و همطنابتان دنبال شما صعود میکند، نومیدانه روی حرکت کراکس مسیر در تقلا است. بعد از ۱۵ دقیقه خسته میشودو تسلیم میشود. میخواهد استراحت کند و از شما کمک میخواهد. ۱۵ متر از ایستگاه حمایت فاصله دارد. ساده ترین راه برای کمک به او یا  راحتتر کردن کار صعود توسط خودش چیست؟

راه حلها

راه حلهای مختلفی برای این سناریو وجود دارد، از بدتر کردن ساده وضعیت تا پیچیده. اول: همطنابتان مرتبا تسمه های ابزارهای کارگذاشته شده بالا را میگیرد و با کمک آنها بالا میرود (در صعود سرطناب به این کار “استفاده از نقطه صعود مصنوعی” یا صعود آزاد فرانسوی میگویند). اگر همطنابتان تسمه اضافی داشت که از تمیز کردن مسیر جمع کرده میتواند چندین girth-hitch بزند و پارکاب درست کندتا به عبورش از کراکس مسیر کمک کند. همینطور میتواند هر ابزاری که با خود دارد و از پاکسازی مسیر جمع کرده در شکاف بگذارد و از فنون بالا برای بالا رفتن استفاده کند.

اگر هیچکدام از راه حلهای بالا کارگر نشد، آسانترین کار بعدی آزاد کردن دستهای خود با سردست میول است. بعد قسمت ترمز طناب را با گره هشت تک لا یا کلاوهیچ به کارگاه ببندید  و باقی مانده طناب را برای همطنابتان پائین بفرستید. چون طناب ثابت خواهد بود در حالیکه شما وی را حمایت میکنید او هم میتواند هر چقدر که لازم داشت آنرا بکشد و از آن کمک بگیرد.  اگر به دلایلی نتوانست آنرا بکشد گزینه بعدی انداختن یک طناب کمکی خواهد بود.

گیرهای بالقوه کار

اگر همطنبتان باندازه کافی به نزدیکی محل حمایت صعود نکرده باشد در این حالت طناب کافی برای فرستادن به او نخواهید داشت. مجبور خواهدی بود به سیستم بالاکشی مثل ۳:۱ اتکا کنید.

پیشگیری

ارزشش را دارد که بعنوان نفر سرطناب از خود بپرسید آیا این مسیر برای همطنابتان مناسب است؟ اگرپیش بینی کرده باشید که ممکن است همطنابتان مشکلاتی داشته باشد میتوانید ابزارهایی با یک اسلینگ بلند (یا پله رکابی که از چند اسلینگ/تسمه باندازه مطلوب کارتان درست کنید)  با طول کافی بالای کراکس نصب کنید تا بتواند خود را به آن برساند و خود را از کراکس بالا بکشد. در نظر داشته باشید که آیا در طولهای بعدی هم چنین کارهایی لازم خواهد بود یا نه.

مروری بر مهارتها

سردست میلو )، آزاد کردن دستها (فصل ۳)، صعود آزاد فرانسوی ( فصل ۵)، انداختن طناب کمکی (فصل ۶).

سناریو ۵

همطناب خود را بصورت قرقره در یک سایت سنگنوردی پر طرفدار حمایت میکنید و سنگنوردان زیادی آن اطراف هستند. سنگ بزرگی را میکشد و سنگ رها میشود و  یک متر پائینتر از دست ترمز آسیب شدیدی به طناب حمایت وارد میکند. همطناب شما به لرزه افتاده و میخواهد فرود داده شود. او را چگونه پائین خواهید داد؟ توجه: میتوانید در صورت تمایل  از سنگنوردانی آن نزدیکی هستند یک طناب دوم قرض بگیرید.

راه حلها

با گره سردست میول همطناب خود را قفل کنید تا دستانتان آزاد شود. بعد قسمت آسیب دیده طناب را با یک گره پروانه ایزوله کنید. از سنگنوردی در آن نزدیکی بنام ریتا بخواهید بیاید و همطناب شما را بعد از گره حمایت کند. سردست میول را باز کنید و همطناب خود را تا جایی که به گره برسید فرود بدهید. از حمایت همطنابتان توسط ریتا اطمینان حاصل کنید و بعد ابزار خود را از هارنس جدا کنید. ریتا به فرود دادن همطناب شما ادامه میدهد تا او به زمین برسد (کارابین و ابزار حمایت شما میتواند روی طناب بماند).

اگر طناب آسیب کلی دیده باشد در اینصورت از سنگنوردان آن حولی یک طناب امانت بگیرید و دو طناب را با دابلفیشرمن یا فلمیش بند به هم ببندید.  باز هم باید از گره عبور کنید.

گیرهای بالقوه کار

اگر در منطقه تنها باشید چه می کنید؟ دستان خود را آزاد کنید، یک گره پروانه بزنید یا دو رشته طناب پاره شده را به هم گره بزنید، یک کارابین پیچدار دوم به هارنس خود بزنید، و بعد از گره یک مانترمیول اورهند MMO به کارابین بزنید. سپس میتوانید همطناب خود را فرود ددهید و وقتی به گره رسیدید، از او بخواهید با گرفتن از چیزی در صعود وزنش را از روی طناب بردارد. کارهای ضروری را برای عبور از گره در حالت فرود دادن قرقره انجام  دهید.

پیشگیری

به جایی که میخواهید حمایت قرقره انجام دهید دقت کنید. عموماً برای این  نوع حمایت گزینه های دیگری هم وجود دارد.  اگر میدانید مسیر سنگهای ریزشی دارد، محل حمایت را خارج از محدوده ریزش انتخاب کنید.

مروری بر مهارتها

مانتر میول اورهند (فصل۲)، عبور از گره در حالت فرود دادن، و گره پروانه (فصل ۷).

سناریو ۶

صدایی از روی سکویی در آن پائین میشنویذ یک روز سنگنوردی کرگ داشته اید و یخواهید فرود بروید. میتوانید با شخصی که داد میزند صحبت کنید. او میگوید سعی داشته صعود مصنوعی تمرین کند  که در موردش مطالعه کرده است. آخرین ابزاری که گذاشته در رفته و دستش شکسته و نمیتواند از سیستم خارج شود. میتوانید ببینید که ازر انتهای طناب در حال تاب خوردن است و طناب با گیرتهیچ به هارنس او وصل شده. از زمین ۱۵ متر فاصله دارد و آخرین ابزاری که کار گذاشته ۵/۱ متر پائینتر قرار گرفته. چگونه به او کمک خواهید کرد؟

راه حلها

سیستم فرود خود را نصب کنید اما ابزار فرود خود را برای فرود دو نفری با دو دمگاوی یا عنکبوت نجات مجهز کنید. درست بالای سر او فرود بروید. دستان خود رابا استفاده از بکاپ دست سوم آزاد کنید و به او کمک کنید هارنس خود را به دم گاوی (یا عنکبوت نجات) متصل کند. در  این نقطه مصدوم باید وزن خود را از روی کارابین پیچدار خود بردارد.  در حالیکه شما اتصال او را جدا میکنید از او بخواهید خود را بالا بکشد  و روی طناب شما منتقل شود یا یک اسلینگ کوتاه که با پروسیک به طناب شما بسته شده برای او درست کنید که از آن بگیرد و خود را بالا بکشد یا بصورت پارکاب از ان استفاده کند. وقتی از سیستم خودش جدا شد به فرود دو نفره برای رسیدن به زمین ادامه دهید. جمع آوری ابزارهای او را بگذارید برای بعد از فرود. 

گیرهای بالقوه کار

از فرود رفتن به جایی پائین تر از مصدوم خودداری کنید. این وضعیت کار انتقال را مشکل تر میکند. نگران وسایل او نباشید. فقط او را به سلامت به زمین برسانید. او قبلا یک سیستم را به هم ریخته؛ اجازه ندهید سیستم شما را هم خراب کند. شما امدادگر هستید پس کنترل کار را در دست بگیرید و مطمئن شوید که دقیقا کارهایی را انجام دهد که شما از او میخواهید.

پیشگیری

به سیستم صعود مصنوعی او ناقص بوده؛ او بجای کلاو از گیرتهیچ استفاده کرده است. باید برای خروج از سیستم هاسلینگهایی برای پروسیک همراه میداشت.

مروری بر مهارتها

فرود روی یک دم گاوی، فرود دونفری، انتقال وزن، رهاسازی مصدوم (فص ۴).

سناریو ۷

شما و همطنابتان تازه  به نقطه تلاقی دو مسیر بلند یخی رسیده اید. هوا تاریک شده و در میانه فرود بالا مسیر یخی۱۵۲متری دوم هستید. برای فرود از دو طناب استفاده میکنید. همطنابتان فرود میرود و کمی بعد هر دوی شما در کارگاه V بعدی هستید و خوش بین هستید که یک ساعت بعد پای ماشین خواهید بود. بدقت طناب را می کشید، می بینید که انتهای طناب بیرون آمد و از دید خارج شد، مطمئن هستید که گرهی ندارد و همانطور که انتظار میرفت  طناب شلاق وار بطرف پائین می آید. اما متوقف میشود. فکر میکنید: “چیز مهمی نیست. حتما یک جایی معطل شده.  روی مسیر هیا یخی مثل این این وضعیت با محکم تر کشیدن طناب حل میشود. اما  طناب تکان نمیخورد.  دما ۳۰ درجه سانتیگراد زیر صفر است؛  و شما خسته هستید و سردتان است و واقعا میخواهید به گرمای ماشینتان پناه ببرید. چکار باید کرد؟ فرود ۹۱ متر مسیر یخی بعدی آن هم با یک طناب واقعا مصیبت خواهد بود، بعلاوه اگر طناب را رها کنید بماند فردا بیش از ۱۰ ساعت صعود برای آزاد کردن طناب خواهید داشت؛ بعد هم ممکن است یخ تازه آنرا بپوشاند و نتوانید آنرا بردارید.

گزینه های شما برای خروج از مسیر چیست؟ پس از  بحثی کوتاه در مورد کارایی ( و هزینه) ادامه کار با یک طناب یا صعود مجدد طول برای آزاد کردن طناب گیر کرده، شما گزینه دوم را انتخاب میکنید. هرچند هوا سرد و تاریک است، بعنوان یک تیم در این مورد خیالتان راحت است. (اگر ضرورت داشت در مورد رها کردن طناب تعلل نمیکردید.) چطوری میخواهید طناب گیر کرده را آزاد کنید؟ اول از همه طناب چطور ممکن است گیر کرده باشد؟

راه حل

اول کارگاه V را تقویت میکنیم تا نه فقط برای فرود بلکه بعنوان کارگاه صعود سرطناب هم کافی باشد. یک پروسیک کمر به طناب میبنیدم . آنرا بعنوان بکاپ به هارنس وصل میکنیم؛ همطنابتان با طناب دوم شما را حمایت میکند. مسیر را سرطناب صعود میکنید و بطور منظم پیچ یخ کار میگذارید. به بالا که رسیدید دلیل گیر کردن طناب را متوجه میشوید؛ در انتهای ۶۰ سانتیمتری طناب یک گره سردست زده شده. وقتی فرود میرفتید خوش بین بودید  که گره نداشته و شما طناب را کشیدید و مجددا چک کردید. به نوعی وقتی طناب کشیده شده و شلاقی شده در هوا یک گره ایجاد کرده. هرچند بندرت چنین اتفاقی می افتد اما قطعاً میتواند و اتفاق می افتد. تا کارگاه بالا میروید و طناب را برای فرود نصب میکنید و با عجله به طرف پائین میروید.

گیرهای بالقوه کار

با توجه با اینکه در انتهیا یکروز طولانی هستید، بعنوان یک سرطناب از آمادگی خود برای سرطناب رفتن و گرم بودن و توان همطنابتان برای انجام حمایت مطمئن شوید.

پیشگیری

گره ها اتفاق می افتند؛ طنابهای فرود گیر میکنند؛ آماده چنین اتفاقاتی باشید.

مرور مهارتها

مدیریت طناب های گیر کرده (فصل ۴). بالا رفتن از طناب ثابت (فصل ۵).

سناریو ۸

درحال پاکسازی مسیری هستید که سرطناب رفته اید و همطنابتان می افتد. بخاطر غرش بلند رود در پائین قادر نیستید با صحبت کردن وی را تعیین وضعیت کنید. چند دقیقه ایی می گذرد و هیچ حرکتی در طناب طرف او وجود ندارد. تصمیم میگیرید از حمایت حارج شوید تا دقیقتر صحنه را ارزیابی کنید و نوع کمکی که او احتیاج دارد تعیین کنید. کارگاه شما معلق است و باید حمایت بدنی کنید. با این حال چون به بلندترین حلقه روی دیزیچین وصل هستید میتوانید به یک وضعیت حمایت راحت برسید، و دستتان به کارگاه نمیرسد. چطور میتوانید از حمایت خارج شوید؟

راه حل

اگر روی دیزی چین هستید کارگاه در دسترستان نیست. دستان خود را از حمایت آزاد کنید. به سخره تکیه کنید  و تا جایی که ممکن است دستتان را دراز کنید تا یک کارابین به کارگاه بزندی. اگر واقعا دستتان نمیرسد از حمایت خارج شوبد و روی دیزی چین حرکت کنید (هر چند به هیچ وجه ایده آل نیست) تا جایی که ممکن است به کارگاه نزدیک شوید تا سیستم را کار بگذارید. وقتی توانستید کمی بالا بروید وزن خود را مجددا از روی دیزی چین بر روی مسترپوینت کارگاه منتقل کنید.

گیرهای بالقوه کار

دیزی چینها برای این نوع کاربردها ساخته نشده اند. این ابزار برای اتصال به سیستم هستند، اما بسیاری فقط برای تحمل وزن بدن هستند. دیزی چین برای نگهداشتن شما و حمایت نیستند. این ابزار در برندهای متعددی هنگام وارد شدن بار دینامیک بطرز عجیبی خیلی راحت از محل دوخت کنده میشود. وقتی حمایت را روی دیزی چین قرار میدهید، دقت کنید که همطنابتان آماده شروع مجدد صعود روی مسیر نباشد چون سقوط بالقوه درست روی دیزی چین قرار خواهد گرفت. دستورالعملهای داده شده توسط تولید کننده را برای کاربرد صحیح دیزی چین چک کنید.

پیشگیری

همانطور که در این سناریو نشان داده شده استفاده از طناب صعود بعنوان حمایت مزیتهای زیادی دراد. بدین طریق همیشه بخشی ثابت شده از طناب را برای اهداف امدادی در اختیار خواهید داشت (کمک کردن یا بالا کشیدن همطنابتان)  و براحتی میتوانید کارگاه را بلندتر کنید. اگربجای طناب صعود خواستید از خود حمایت استفاده کنید و طناب به هیچ طریقی به کارگاه وصل نبود، مطمئن شوید که فاصله تان تا کارگاه  باندازه یک طول بازو  باشد و یا مراحل طول دادن به کارگاه را  در موقع لزوم اجرا کنید. استفاده از دیزی چین برای طول دادن به کارگاه را توصیه نمیکنیم.

مرور مهارتها

خروج از حمایت (فصل ۳).

توجه: سناریوهای ۹-۱۲ شامل چند کاراکتر میشوند.

سناریو ۹

کلی جزء گروهی سه نفره زوس مسیری در وایومنیگ با ۵ طول است. گروه سعی دارد با تکنیک پیشرفته سریعتر حرکت کند: نفر سرطناب طول را روی یک طناب بالا میرود و طناب دوم را پائین میدهد. در کارگاه حمایت هر دو همطناب خود را حمایت میکند و آنها باهم و همزمان با حمایت او که از ابزار سلفبلوک مثل گی-گی (ریورسو، B-52، غیره)استفاده میکند صعود میکنند.

پت طول سوم را سرطناب میرود، دو طناب را  به دنبال خود میکشد و بعد کلی و کریس را حمایت میکند. کلی اول صعود میکند و کریس بعد از کلی که ۳  متری بالای سر او قرار گرفته شروع به صعود میکند. کریس که به نیمه راه رسشیده احساس خستگی میکند و در صعود دچار مشکل میشود. سقوط میکند و با ۳ متر طناب صعود در هوا تاب میخورد. کار وقتی سخت تر میشود که او دیگر نمیتواند بیشتر از این صعود کند.

پت یادش رفته بود هنگام شروع صعود سرطناب از سرطناب قبلی گی-گی را بگیرد برای همین هم بجای گی گی  از ATC برای حمایت استفاده میکرد. طناب یکی از همنوردانش را به یک سوراخ و دومی را به سوراخ دیگر نصب کرده و با کشیدن طناب ها آنها را حمایت میکرد و با استفاده از انگشتان خود دو طناب را از هم جدا نگه میداشت و هر جا احساس میکرد حرکت میکنند طناب را جمع میکرد.  او روی یک سکوی خوبی قرار دارد و کارگاه پائینتر در پشت سرش قرار دارد، برای همین او نشسته و با گره خود حمایت به کارگاه وصل است و حمایت را مستقیماً از هارنس خود انجام میدهد.

باد میوزد و ارتباط سخت است. تیم در میان وزش باد باهم گفتگو میکند (به زحمت طناب را در حمایت میکشد و طناب میدهد)، در مورد هر نفر و رنگ طنابی که همنورد اول دارد صحبت میکنند، اما برنامه ای تثبیت شده ایی تعیین نمیکنند. هیچکدام قبلا از تکنیک نفر دوم دوبل استفاده نکرده بودند. کلی و کریس نمیتوانند در مورد وضعیت پت صحبتی کنند. کلی هنوز هم میتواند صعود کند اما دارد خسته میشود، از ادامه صعود خسته شده، اما پت اضافه طناب را جمع نمیکند. پت ATC را قفل کرده تا کریس را نگه دارد، لذا قادر نیست طناب کلی را جمع کند. کلی چکار میتواند بکند؟ کریس و پت چکار میتوانند بکنند؟

راه حل ها

برای کِلی: کلی گزینه زیادی ندارد. او در دست پت است. او میتواند کریس را در مورد حرکتها راهنمایی کند و او را تشویق کند که بالاتر برود، اما فعالیت مستقل او بوسیله ATC که قفل شده محدود شده ( که از این موضوع هم خبر ندارد). میتواند تلاش کند و صدای خود را بطرف حمایتچی هدایت کند و با فریادی روشن و گفتاری ساده با پت تماس داشته باشد، اما تنها شرایط خواهد گفت که این کار موثر واقع میشود یا نه.

اگر روی عوارضی آسان باشد میتواند تلاش کرده و صعود کند و بالا  برود و مقداری اضافه طناب داشته باشد و بعد سعی کند آنرا گره بنزد و با یک کارابین پیچدار آنرا به حلقه حمایت هارنس خود بزند. اگر عوارض زیادی مشکل باشد میتواند برای بالا رفتن از طناب یک گره قفل شونده بزند یا هنگام صعود با گره های قفل شونده برای خود بکاپ بزند. این کار او را به نقطه حمایت میرساند و میتواند به پت کمک کند. مشکل این کار مستقل در این است که نمیتوان از پت چنین انتظاری داشت و اگر کلی بیفتد شوک زیادی به پت و حمایت او وارد خواهد شد.  این وضعیتی است که پت بادی مدیریت کند. اگر ارتباط نفرات امکان پذیر  باشد کلی ممکن است صعود به نزدیکترین میانی (اگر زیادی دور نباشد) را مد نظر قرار دهید و سپس وضعیت میانی را ارزیابی کند و اگر میانی خوب باشد خود را به آن وصل کند. در این نقطه پت میتواند به راحتی کریس را بوسیله ابزار حمایت پائین بدهد.

برای پت: هر چنددر نگاه اول وضعیت بد است اما راه حل های متونعی برای این یکی وجود دارد. با گذشت زمان کلی خسه خواهد شد و نمیتواند خود را نگه دارد. او هم به تدریج روی طناب جایی که پت  مانده آویزان خواهد شد  و با نومیدی محتاج یک راه حل خواهد بود، شاید فقط تصمیم بگیرد هم طنابهای خود را پائین دهد. امید هست که کریس بتواند بالای کارگاه حمایت قبلی تاب بخورد. کلی ممکن است یه کشش کمکی نیاز داشته باشد.

گزینه دیگر برای پت قفل کردن سریع کریس (شاید با پیچیدن طناب به دور پای خود) و توسعه دادن کارگاه (با دنباله اتصال خود به کارگاه  بشکلی که در سناریو ۸ توضیح داده شد) باشد. سپس اگر طناب کافی در طناب حمایت کلی داشت میتواند با طناب کلی یک MMO به کارگاه که توسعه داده بزند. گره MMO میتواند بعنوان قفل روی وضعیت کلی عمل کند و در این حالت پت میتواند کریس را پائین دهد، یا  کاملا از هر دو حمایت خارج شود، و هر دو را به کارگاه منتقل کند. پت میتواند یک حمایت بلندتر برای خود درت کند تا از کارگاه دوتر شود (شاید برای این کار به یک اسلینگ نیاز داشته باشد و بعد میتواند گره اتصال خود را باز کند). حالا پت قادر است ببیند در پائین چه خبر است  و شاید بهتر بتواند با آنها ارتباط برقرار کند. در این وضعیت – که حمایت روی کارگاه است- حمایت هر دو نفر از همم جدا شده. هر نفر آزاد است که بطرف بالا حرکت کند و کریس را در صورت نیاز میتوان پائین داد. در این حالت هر دو نفر باید مستقلاً حمایت شوند.

گیرهای بالقوه کار

اگر پت سعی کند با ATC کار را شلوغ کند تا آنرا آزاد کند ممکن است بتواند کریس را پائین دهد اما حمایت کلی را از دست خواهد داد. شاید بزرگترین خطر زمانی باشد که نفرات همزمان بخواهند خود را نجات دهند  و مستقل از یکدیگر کار کنند. ارتباط بین نفرات ضروری است!Communication is imperative!

پیشگیری

این سناریو یک سناریو خوب در مورد پیشگیری است. متاسفانه روشن است که  در وحله اول میتوان با بردن گی گی از کل این وضعیت جلوگیری کرد. نکته روشن دیگر برای پیشگیری آشنایی با تکنیکها قبل از کاربرد آنهاست- پت نباید فقط از ATC استفاده میکرد. او باید برای حمایت جداگانه همطنابهای خود مجهز میشد. حتی در شرایطی که ارتباط مشکل است نباید از عدم ارتباط را تشدید میکرد. میتوانست حمایت را با حمایت کردن نفری که قرار بود حمایت کند شروع میکرد و تا وقتی نفر اول به کارگاه نرسیده بود شروع به جمع کردن طناب نفر دوم نمیکرد.

مرور مهارتها

خروج از حمایت (فصل ۳)، بالا رفتن از طناب ثابت (فصل ۵)

سناریو ۱۰

شما و پت یک مسیر چند طولی را جلوتر از یک تیم کُرده دیگر ضربدری صعود میکنید. شما طولی را سرطناب میروید که برایتان چالش برانگیز است. یک میانی خوب میگذارید  اما اسلینگی را به آن اضافه میکنید که زیادی کوتاه است. طناب شما به عقب و جلو زیگزاگ میشود و  کشیده شدن طناب خیلی سخت میشود. در بالای طول و بیرون از دید حمایتچی (پت)، بخاطر شکست زیاد  اصلا نمیتوانید طناب را بالا بکشید. ۶ متر بالاتر از آخرین میانی انرژی تان تمام میشود و نمیتوانید پائین برگردید. به پت صدا میدهید: “من گیر کردم، نمیتوانم بالا برم و نمیتوانم پائین بیایم!” درست وقتی شما شروع به صدا زدن پت میکنید تیم عقب تر به کارگاه میرسد. آنها چطور میتوانند به شما کمک کنند؟ اگر پت طناب دومی داست گزینه های شما چطور تغییر میکرد؟

راه حل ها

در این سناریو کُرده دیگری مسیر را صعود میکند. شاید آنها بتوانند مقداری در آن طول بالاتر صعود کنند و تعدادی از میانی ها را که در طناب شکست ایجاد کرده را باز کنند. این کار به شما امکان میدهد مسیر را بصورت ایمن تمام کنید.اگر این عمل پت یا شما را به خطر بیندازد یا تیم تجربه کافی نداشته باشد یا در صورت احتمال پاندول شدن آنها روی سیستم شما انجام آن توسط تیم دیگر  درست نخواهد بود.

هر چند نامطلوب هم باشد اما بهترین گزینه این است که سعی کنید پائین بیایید. پت میتواند دقت خود را در حمایت بالا ببرد و شما با دقت مسیر را برگردید. در صورت پاندول شدن شما پت آمادگی لازم برای گرفتن شما را خواهد داشت.

گزینه پیچیده تر دیگر برای پت خروج از حمایت است. اگر صعود مسیر (یا حتی اگر قسمت آغازین طول) برای پت راحت می نماید  و طناب دوم دارد، میتواند بصورت سولوی طناب مسیر را صعود کند و با بلندتر کردن اسلینگهای میانی های کارگذاشته شده  یا تعویض آنها در یک خط مستقیمتر مشکل را حل کند.  اما قبل از اینکه شما صعود را از سر بگیرید پت باید مجدداً به کارگاه پائین برگردد و به حمایت شما ادامه دهد.

گیرهای بالقوه کار

دقت کنید: با نیروهای قوی که در میانی های بالا هست احتمال یک پاندول بزرگ سرطناب وجود دارد. سرطناب باید وضعیت را تحت کنترل نگه دارد و حمایتچی قبل از شروع هر کاری برای حل مشکل باید کار توسط سرطناب هدایت شود. The leader remain in control of the situation and direct the action before the belayer starts running around trying to fix the situation.

پیشگیری

ابزارگذاری و اضافه کردن اسلینگ برای حرکت روانت طناب در مسیر نیروهای وارده به میانی ها را در صورت  وقوع پاندول کاهش میدهد، و از شکست وحشتناک طناب نیز اجتناب میشود. شکست طناب بطور طبیعی در نتیجه حرکت طناب دور و گوشه سنگ اتفاق می افتد لذا اضافه کردن کست طناب توسط خود سنگنورد در اثر طول نامناسب اسلینگها چالش را افزایش میدهد. همینطور مراقب فضای کار هم باشید!Also, watch those runouts!

مرور مهارتها

خروج از حمایت (فصل ۳)، صعود سولوی طناب (فصل ۵)

سناریو ۱۱

این سناریو از شخصیتهای پت و کریس در سناریو ۹ استفاده میکند.

پت از کارگاه حمایت معلق در بالای طول دوم یک مسیر ۵ طولی در آریزونا شروع به صعود میکند. تا ۹ متر اول طول امکان هیچ ابزارگذاری نیست اما بعد از حرکت اول صعود آسان خواهد بود. مسیر ۳ متر بالا میرود و بعد یک تراورس ۶ متری بطرف راست دارد، کله مرغی های بزرگی هست  (بشقابهای بزرگ گرانیت سفت) که در کل صعود رو به بالا  بوده و کمی زاویه بطرف چپ دارند. چون تا آنجا هیچ میانی ندارد و با توجه با احتمال پاندولی بیش از ۱۲ متر با فاکتور ۲ پت قبل از صعود پشت به زاویه چپ یک اسلینگ روی نزدیکترین کله مرغی میگذارد. کل طول را صعود میکند، با پیدا کردن میانی عالی و منظم  و بعد از صعود کامل یک طول طناب یک میانی دیگر روی حمایت کله مرغی معلق کار میگذارد. پت یک گره حمایت به کارگاه میزند و به همطنابش کریس داد میزند: “حمایت آماده”.

کریس کارگاه را جمع میکند و شروع به صعود میکند. اولین حرکت را دست کم میگیرد  و سقوط میکند. متاسفانه بدلیل مکان اولین میانی او شدیداً آونگی میشود و حدود ۶ متر  بطرف راست پاندول میشود و ۹ متر پائینتر از اولین میانی آویزان میماند. دیواری که او الان هست خالی و کلاهکی است. پائین او تا بیش از یک طول طناب کارگاهی به چشم نمیخورد. چکار باید کرد؟ اگر باد باشد و نتوانند همدیگر را ببینند و در نتیجه توانند  با هم ارتباط برقرار کنند چکار باید کرد؟

راه حل

پت: پت طناب زیادی ندارد چون کریس روی کارگاه افتاده پت نمیتواند بیشتر از آن او را فرود دهد. پت طنابی برای بالاکشی او هم ندارد؛ عقلانی هم به نظر نمیرسد که اگر نفر دوم افتاد بویژه اگر نتواند با او ارتباط برقرار کند فقط شروع به بالا کشیدن نفر دوم بکند. سعی کنید اول مصدومیت را ارزیابی کنید. چون ارتباط ضعیف است پت نگران است که کریس آسیب دیده باشد. پت باید به جایی برود که بتواند با کریس ارتباط برقرار کند. حمایت را قفل میکند و با استفاده از سیستم بالاروی به پائین میرود تا ارتباط برقرار کند. سپس برای بکاپ نیاز به پروسیک خواهد داشت و در صورتی که کریس نتواند خود بالا بیاید یک سیستم بالاکشی ایجاد میکند.

کریس: اگر هیچ ارتباطی وجود ندارد چون کریس در فضا معلق است تنها کاری که واقعا میتواند انجام دهید این است که پروسیک پا  کمر را بردارد و شروع به صعود از طناب کند (صعود طناب ثابت). اگر پت سقوط تراورس را ارزشیابی نکرده ممکن نیست تشخیص دهد که کریس در فضا معلق است. امید که بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

گیرهای بالقوه کار

مشکل در برقراری ارتباط در اینجا کلیدی است؛ اینکه پت تشخیص دهد که کریس به دردسر افتاد مهم است. اگر پت تصمیم بگیرد از سیستم خارج شود و پائین بیاید تا با کریس ارتباط برقرار کند باید در ایجاد بکاپ سخت تلاش کند: پت حداقل دو پروسیک روی طناب احتیاج دارد که به هارنسش وصل شده باشد. طنابی که کاملا کش آمده و تحت بار باشد وضعیت سختی است.

پیشگیری

پت باید وضعیت خطر پاندول شدن نفر دوم را ارزیابی میکرد. یک راه حل ساده میشد انتقال اولین میانی به نقطه ایی بالاتر در مسیر باشد. پت میتوانست اولین میانی را برای حفاظت از خود کار بگذارد سپس بالا برود و یک یا دو میانی دیگر نصب کند. سپس میتوانست پائین بیاید و میانی اول را حذف کند. انتقال اولین میانی به نقطه بالاتر در مسیر از شدت پاندول نفر دوم می کاست. همینطور مسیر بالا مجددا به چپ زوایه می گیرد لذا اگر پت اولین میانی را باندازه کافی بالا میبرد کمتر از ۶ متر برای آونگی شدن می بود  و نفر دوم کمتر از مقدار مسیر پائین می افتاد. این تکنیک سرطنابی همان اصول اسلینگ گذاری را که در سناریو ۱۰ گفته شد استفاده میکند (بلندتر کردن طول اسلینگ روی یک مسیر انحرافی). برگشت و پاکسازی مسیر تنها باید با چند تایی میانی خوب بالاتر انجام میشود؛ با توجه به شدت سقوط داده شده اگر هنگام خیز برداشتن از یک میانی میانی دیگر در بیاید گریز زدن تنها از دو میانی توصیه نمیشود.

Backcleaning should be done only with a few good pieces of protection above; leapfrogging only two pieces is not recommended, given the severity of the fall if one pieces fails while leap-frogging the other.

مرور مهارتها

MMO (فصل ۲)، صعود روی طناب ثابت (فصل ۵)، سیستمهای بالاکشی (فصل ۶)

تفکر در مورد سناریوهای خودتان آموزنده خواهدبود: اگر این سنگنورد بیفتد من باید چکار کنم؟

سناریو ۱۲

این سناریو از شخصیتهای پت و کریس در سناریو ۹ استفاده میکند.

پت به بالا میرسد و بعد از طول آسان و پایانی یک مسیر آلپاین در کارگاه عالی حمایت (حمایت بدنی) می نشیند. کریس شروع به صعود میکند. در حدود یک سوم مسیر  صعود کریس از مسیر مقداری منحرف میشود و به مسیری که کمتر صعود شده و تندتر و ریزشی تر است میرود.  طناب بالای سرش زیر سنگی گیر میکند و سنگ رها میشود و سنگ هنگام پرتاب شدن به قسمتی از پای کریس برخورد میکند. این ضربه باعث میشود کریس تمام وزنش روی طناب بیفتد و دچار خونریزی میشود و گیج میشود.

  پت با کارگاه حمایت نمیکند بلکه با کمرش حمایت میکند؛ چون مسیر آسان بود و صخره محکم بود و کریس فکر میکرد مشکلی پیش نمی آید او گزینه استقرار سریع و حمایت بدنی را انتخاب کرد. بعد از اینکه پت کریس را صدا میزند متوجه میشود کریس گیج شده و برای متوقف کردن خون ریزی نیاز به کمک دارد. پت طناب را چند دور دور پایش میپیچاند تا دستانش آزاد شود، یک کارگاه میزند و از حمایت خارج میشود.

آنها دو طناب داشتند که دومی را کریس انداخته است. پت دو پروسیک کمر روی طناب کریس میزند و از کارگاه جدا میوشد و شروع به پائین رفتن میکند و هنگام پائین رفتن پروسیکها را که بکاپ او هستند پائین میدهد و هنگام رفتن میانی ها را جمع میکند. حدود ۳ متر بالای سر کریس طناب روی لبه سنگ قرار گرفته است. وزن کریس روی طناب است و پت نیمتواند پروسیک را بیشتر از این روی طناب حرکت دهد مسیر زیر پای او کلاهکی هست. میتواند با کریس صحبت کند، کریس بخاطر خون ریزی زیاد پایش دچار وحشت شده. کار بعدی چیست؟

راه حل

کریس باید راهی پیدا کند که مقداری از وزن از روی طناب برداشته شود. کمی راهنمایی از طرف پت میتواند به این کار کمک کند. فقط باید پایی روی یک گیره بگذارد و از یک گیره دست دیگر بگیرد تا طناب باندازه ایی کافی شول شد تا پت بتواند پروسیکهای خود را روی طناب پائین دهد. اگر کریس نتوانست وزن خود را از روی طناب بردارد، پت باید به روش عبور از گره از لبه عبور کند. باید به قسمت عمود برود،  لذا امید کهمقداری ابزار و اسلینگ همراه آورده باشد تا پارکاب برای پائین رفتن راحت درست کند. وقتی نزدیک کریس شد میتواند به زخم او رسیدگی کند و به او امید و آرامش دهد. پت سپس باید دو باره از طناب بالا برود و کار را ادامه دهد: یا کریس را بالا بکشد و یا با ایجاد وزن تعادل  فرود دو نفره انجام دهد.

گیرهای بالقوه کار

نداشتن جا یا ابزار برای ایجاد کارگاه. گزینه برای ایجاد مکانی برای حمایتی که نیاز دارید باید جای خوبی باشد که کارگاه در آن ایجاد شود و دسترسی به آن هم آسان باشد. اگر مکانی برای ایجاد کارگاه در دسترس نباشد، جای خوبی برای حمایت نخواهد بود. پت هم باید محل استقرار خود را محکم کند تا هنگام ایجاد کارگاه حمایت کمری خود را به خطر نیندازد.

صعود آلپاین نیازمند مهارت در مسیر یابی خوب است.

پیشگیری

این وضعیت برای پیشگیری سخت است. تصمیمات مقتضی در طول راه مناسب می بود. خروج  کریس از مسیر بداقبالی است. پت قادر بود مسئله نبود کارگاه را سریعتر و آسانتر حل کند چون تصمیم میگیرد در یک جای خوب که برای نصب کارگاه هم خوب است حمایت کند.

مرور مهارتها

فرود دو نفری و تعادلی (فصل ۴)، پائین رفتن از طناب ثابت (فصل ۵)، سیستمهای بالاکشی (فصل ۶)، عبور از گره (فصل ۷)

سناریو ۱۳

هنگام صعود تراورس یک خط الراس آلپاین ۵٫۷  هوایی بد وارد منطقه میشود. شما و همنوردتان سطح توانایی سرطنابی شما را تحت فشار میگذارید و نزول سریع برف تازه کمکی به اعتماد به نفس شما در صعود نمیکند. چون تخته سنگهای متعددی که تراورس کرده اید حالا خیس شده اند و مسیر آشکارا  بدون میانی است حس خوبی در برگشت یا ادامه صعود ندارید. همنوردتان معتقد است بایددر یک کنج کوچکی پناه گرفت تا توفان تمام شود اما شما واهمه دارید که بخاطر توفان و یاد و سرما هیپوترمی شوید و میخواهید روی پائین رفتن از طریق یک سیستم دیودرال (کنج) در پائین تلاش کنید. بعد از بحث له و علیه هر دو ایده روی کارگاههایی که شما میزنید شروع به پائین رفتن از کنج میکنید و پائین تر میروید منطقه را ترک میکنید.

بعد از فرود دوم هنگام پائین کشیدن طناب انتهای طناب دوم گیر میکند. میلی به بالا رفتن از طول ندارید  (کتیبه بیش از حد فاقد میانی است و گرانیت حالا خیس آب است)، همنوردتان تصمیم میگیرد طناب را با چاقوی کوچکی در هارنس دارد ببرد.

شما و همطنابتان به فرود ادامه میدهید و توقف میکنید و بیشتر از قبل کارگاه میزنید چون حالا فقط یک طناب ۶۰ متری دارید و طناب دیگر تنها ۴۰ متر است چون آنرا بریدید. باید در هر فرود از گره هم عبور کنید. کار آزاد دهنده است- در میان دیواره این ور-آن ور دنبال جایی میگردید  که ابزار کافی برای ایجاد کارگاه داشته باشد. در کارگاه فرود پنجم در پائین چیزی جز گرانیت صاف نمی بینید؛ هیچ شکاف مشخصی برای ایجاد کارگاه دیگری برای فرود  ندارد. زمین تقریباً ۹۰-۱۱۰ متر پائینتر است. کار بعدی چیست؟

سریع و سبک نباید بمعنای عدم آمادگی باشد.

راه حل

از آنجا که طناب شما به زمین نخواهد رسید اگر طناب را به هم گره بزنید یک تک رشته فرود خواهید داشت که تنها یک سر آن به کارگاه بسته شده و سک فرود طولانی تک رشته خواهید داشت. تقریبا ۴۰ متر پائین تر نیاز به توقف دارید تا از گره اتصال دو طناب عبور کنید. طناب فقط به زمین میرسد.

همنورد شما هم از همان طناب فرود میرود اما با توجه به اینکه طناب به کارگاه بسته شده (و باید به همان شکل بماند تا  به زمین برسد)، باید طنابها رها جا کنید.

گیرهای کار

اگر طناب به زمین نرسد، شما و همطنابتان ساده و رنگ پریده بالای یک جوب خواهید بود. با استفاده از سیستم بالاروی باید طناب فرود را بالا بروید (مجددا از گره عبور کنید) تا به کارگاه برگردید.

پیشگیری

فرود رفتن روی یک سطح ناشناخته پیشنهادی خطرناک است مگر اینکه ابزار صعود مصنوعی ( و دریل دستی و بولت) داشته باشید. چون طنابهای را کشیده اید شما روی قسمت صخره ایی گیر افتاده اید؛ شاید هیچ راه آسانی برای بالا رفتن و برگشت نباشد.

تکالیفتان را انجام دهید و پائین بروید. در صورتی که مجبور به قبول این کفالت هستید تمام گزینه ها را مرور کنید. هیچ تضمینی وجود ندارد که سیستم شکاف تمام طول دیواره کشیده شده باشد و ببینید آیا در کتاب راهنما مسیر مشخصی ثبت شده است یا نه.

و سرانجام قبل از بریدن طناب به فکر رهاسازی آن باشید. اغلب حوادث در نتیجه تعدادی تصمیم نامناسب رخ  میدهد تا یک تصمیم مشخصاً بزرگ. 

مرور مهارتها

فرود با یک بکاپ (فصل ۴)، بالاروی (فصل ۵)، عبور از گره (فصل ۷).

سناریو ۱۴

در میانه قسمت پایان تخته سنگ احساس میکنید محکم کشیده میشود. دوستتان را صدا میزنید: “طناب بده”، سنگنوردان تازه کار پائین حمایت میکنند. جواب میدهند: “طناب گیر کرده!”. نه تنها طناب گیر کرده بلکه نمیخواهید سنگی صاف و نازک را پائین بروید. رفقا در یک سیستم شکاف جا گرفته اند و مقداری طناب را پائین انداخته اند که درست پائین تر از آنها در شکاف لاخ شده است. مقداری از طناب روی خود دولا شده و محکم در عمق یک شکاف گیر افتاد هست. نمیتوانند دست خود را داخل شکاف باریک بنمایند. علیرغم وضعیت ناراحت شما طناب کمترین تکانی نمیخورد و هیچ طناب برای طناب دادن به شما نیست. چکار خواهید کرد، چه توصیه هایی میتوانید به دوستانتان بکنید، و چطور میتوانید از این وضعیت اجتناب کنید؟  

راه حل

ابزار تمیزکن نباید تنها برای میاین مصنوعی استفاده شود! چون از زوایای مختلفی میتوانید به طناب برسید در این وضعیت یک ابزار نظافت میتواند ضروری باشد.  دوستان شما میتوانند از ابزارتمیزکن بصورت اهرم  برای رها سازی طناب استفاده کنند.

یک نفس عمیق بکشید و صبر کنید و آرزو کنید حمایتچی بتواند طناب را آزاد کند یا شروع کنید به پائین آمدن، و آماده پاندولی سرطناب روی Runout Slab شوید. امید که با پائین آمدن شما طناب اضافی جور شود و دوستان شما بتوانند طناب را آزاد کنند. اگر قادر به آزاد کردن طناب نبودند میتوانید به پائین آمدن ادامه دهید یا در یک میانی محکم بمانید و حمایت خود را به آن بزنید و آنها هم به مبارزه با مشکل طناب ادامه دهند.

این سناریو تنها شما و حمایتچی شما را شامل میشود و این خیلی مهم است که حمایتچی بداند چطور با سردست-میول دستان خود را آزاد کند تا روی آزاد کردن طناب کار کند. بدترین وضعیت سناریو شما ممکن است لازم باشد آنقدر پائین بیایید تا طناب کافی برای فرود داده شدن شما به کارگاه و کمک به کار آزاد کردن طناب ایجاد شود.

گره حمایت با یک کارابین روی [گره سردست] دولای طناب بعنوان بکاپ زده شده

گیرهای بالقوه کار

اطمینان حاصل کنید که حمایتچی بخاطر مشغول شدن با کار آزاد سازی طناب از شما غافل نشده و هنوز هم شما را بخوبی در حمایت دارد.

پیشگیری

بهترین راه حل برای  این مخمصه همراه طنابهاست، “یک انس پیشگیری ارزشیک پوند درد را دارد.” مدیریت طناب برای سنگنوردان تازه کار اغلب کاری مشکل  و طاقت فرساست، متوجه نیستند که  پیچ و گره خوردن طناب چقدر آسان اتفاق می افتد. به خود و همطنابتان نظم دهید تا با مرتب نگه داشتن طنابهای حمایت در راه موفقیت لطفی در حق خود  و همطنابتان کرده باشید. در یک کارگاه حمایت پر ازدحام یا نکاتی که شکافهای عمیق دارند وقت بگذارید و کیسه طنابی داشته باشید تا طناب به رحتی در آن جمع و از آن خارج شود یا جاهای خوبی برای کلاف کردن طناب و نگهداشتن طناب اختصاص دهید. اهمیت مدیریت خوب طناب و حمایت فعال را به همطنابتان آموزش دهید. این کار در مسیرهای طولانی برای همه سودمند است.

مرور مهارتها

سردست میول (فصل ۲)، آزاد کردن دستها (فصل ۳)

سناریو ۱۵

شما و همطنابتان یک فرود دو طنابه تا پایان صعودتان فاصله دارید. همزمان با شما که طناب دوم را پائین میکشید همطنابتان یک سرطناب را به زنجیر فرود می اندازد، وقتی یکی از طنابها را در دست جمع کرد آنرا پائین می اندازد. متاسفانه طناب را مستقیماً به یک درخت می اندازد و طناب در شاخه ها گیر میکند. همطنابتان طناب را میکشد اما طناب بدجوری گیر کرده استو در این هنگام شما هم گیر خود را دارید. طنابی که میکشید بنظر میرسد در بالا گیر کرده است و به یکی از کله مرغی های زیادی که در مسیر بود گیر کرده است.هر فوت و فنی که برای آزاد کردن طناب از پائین می دانستید انجام دادید (تاب دادن طناب، تکان ناگهانی، کشیدن طناب از زوایای مختلف، غیره) اما هیچ فایده ایی نداشت.در این وضعیت که هر دو طناب گیر کرده شما و همچطور پائین خواهید رفت؟

راه حل

متاسفانه تلاشهای شما در این مسیر طولانی به قیمت اتلاف وقت تمام خواهد شد. طنابها را در کارگاه ثابت کنید. همطنابتان با استفاده از یک دست سوم (بکاپ) روی تک طناب به آرامی فرود میرود، و دقت میکند که روی درخت فرود نرود. وقتی درست بالای درخت میرسد (یا دیگر نمیتواند بدون خطر افتادن به زیر درخت فرود برود)، میتواند باز کردن و کشیدن طناب را شروع کند.دست سوم در اینجا خیلی اهمیت می یابد چون میتواند دستان خود را برای کار روی طناب آزاد کند.

وقتی طناب را آزاد کرد تا زمین فرود میرود تا مجدد مسیر را با حمایت شما از کارگاه بالا صعود کند ( یا با ابزار صعود از طناب بالا میرود).

وقتی به کارگاه میرسد حمایت خود را به کارگاه میزند و سر طناب را به شما میدهد. شما آنرا به هارنس خود میزنید و با حمایت او بصورت سرطناب طول بالایی را صعود میکنید. وقتی به محلی که طناب گیر کرده میرسید، آنرا آزاد میکنید و آنرا به همطناب خود می اندازید و مسیر را پائین بر میگردید یا تا کارگاه بالایی صعود میکنید  و طناب دوم را که همراه دارید می ریزید و فرود میروید، امید که وقتی آنرا میکشید دوباره گیر نکند.

گیرهای بالقوه کار

اگر به هر دلیلی همطنابتان نتواند طول را صعود کند و پیش شما برگردد (مسیرهای فرود همیشه مسیرهای قابل صعود نیستند)، باید پروسیک کمر و پای خود را در بیاورد و از طنابی که فرود رفته بالا بیاید.

اگر به هر دلیلی طنابی که در بالا گیر کرده قابل صعود نبود و امکان صعود مصنوعی روی آن نیست و … باز هم میتوانید پائین بروید. چون تنها یک طول طناب از زمین فاصله دارید میتوانید یک سر طناب را در کارگاه ثابت کنید و با تک رشته فرود بروید.

پیشگیری

مدیریت خوب طناب (بعبارت دیگر، فکر کردن در مورد موانع پائین قبل از انداختن طناب) ممکن بود مانع این مخمصه شود.

مرور مهارتها

بکاپ دست سوم (فصل ۴)، صعود آزاد فرانسوی، ایجاد سیستم بالاروی و بالا رفتن از طناب ثابت (فصل ۵)

در عوارض غیر منتظره بر روی دیواره فنون “مکاتب قدیمی” میتواند حاشیه امن فوری به دست دهد.