بگو به خِضر که از عمر جاودانه تو را چه حاصل…
بجز مرگ دوستان دیدن!
استاد بزرگوار اسمعیل اسمعیل زاده هنرور دار فانی را وداع و به رحمت ایزدی پیوست.
اسماعیل هنرور در نهم آذر ماه ۱۳۱۵ در محله سُرخاب تبریز بدنیا آمد؛
بعد از اتمام تحصیلات متوسطه در یکی از کارخانه های خصوصی تبریز در حرفه تراشکاری مشغول بکار شد و تبهر خاصی در طراحی و تولید ابزارهای صنعتی داشت.
از اوایل دهه چهل کوهنوردی را بهمراه تنی چند از پیشکسوتان آغاز و از اعضای فعال و رسمی خانه(کلوپ) کوهنوردان تبریز و از عکاسان حرفه ای و پیشروان سنگنوردی تبریز در دهه چهل بشمار میرفت.
در اواخر دهه چهل ابداعی بر روی طنابهای کنافی قدیم انجام داد و اقدام به بافت روکش و یا همان “پوسته” نمود و در ساخت ابزارهای فنی کوهنوردی نظیر انواع میخ، رول و کلنگ مهارت خاصی داشت.
اوایل دهه پنجاه موفق به اخذ مدرک تکمیلی و در سال ۱۳۵۵ زیرنظر “سپ ها سیچیکا-مربی اطریشی” در شهر همدان موفق به دریافت حکم مربیگری گردید.
در دهه های پنجاه و شصت در دوره های آموزشی هیئت کوهنوردی استان بعنوان مربی فعالیت نمود و در اوایل دهه شصت مسئولیت کمیته فنی هیئت را بر عهده داشت.
مناعت طبع خاصی داشت و به چرخه ملایم زندگی قانع بود؛ دلباخته حقیقی کوهستان و نمودهای طبیعی بود و نگرانی و دغدغه همیشگی اش رعایت مسائل زیست محیطی در کوهستان!
آرشیو عکس، اسلاید و فیلم های استاد از برنامه های کوهنوردی دهه های چهل و پنجاه، مجموعه ای نفیس از تاریخ کوهنوردی کهن شهر تبریز بشمار میرود.
اسماعیل هنرور انسانی شریف و بزرگوار و از مربیان دلسوز، خوشنام و تاثیرگذار تاریخ کوهنوردی تبریز بود…
نام و یادش برای همیشه در ذهن و ضمیرمان گرامی و جاودان خواهد ماند.
۲۶ فروردین ۱۳۹۸
م.ع٫هاشمی