کارگروه روابط عمومی

مسئول کارگروه  :  عباسزاده  مقدمه بنام خداوند جان و خرد همیشه منتظر آینده هستیم ، همیشه گمان می کنیم که فردا اتفاقی خواهد افتاد ، اگر امروز کاری را به انجام نرسانده ایم ، فردا جبران می کنیم ، اما این فردا کی از راه می رسد؟فرداهای بسیاری را پشت سر گذاشته ایم ، تا […]

مسئول کارگروه  :  عباسزاده

 


مقدمه
بنام خداوند جان و خرد
همیشه منتظر آینده هستیم ، همیشه گمان می کنیم که فردا اتفاقی خواهد افتاد ، اگر امروز کاری را به انجام نرسانده ایم ، فردا جبران می کنیم ، اما این فردا کی از راه می رسد؟

فرداهای بسیاری را پشت سر گذاشته ایم ، تا کنون چه آموخته ایم ؟ چگونه زیسته ایم ؟ آیا به چیزی عشق ورزیده ایم ؟ جاده زمان را طی می کنیم ، آیا توشه ورزشی مان نمی توانست پر بارتر از این باشد ؟ مشکل بسیاری از ما این است که امروز را فراموش کرده ایم .

امروز یکی از همان فرداهاست که اگر بدان نپردازیم از دست می رود ، چه باید کرد؟

کافی است کار را از جائی شروع کنیم از نقطه ائی ، از زمانی ، هر چه زودتر ، همین حالا آغاز راه آسان نیست . لحظه ای فرا می رسد که خستگی را روی شانه های خویش احساس می کنیم ، اما چه خستگی خوشایندی ! ! کار آزموده می شویم و توانائی را در وجود خود می بینیم ، آن روز با زمان در رقابت هستیم . شاید بتوانیم از زمان نیز بگذریم ، همراه و همقدم می یابیم ، جهت می یابیم و خود را می شناسیم ، آرزوهای تازه داریم ، آرزوهائیکه خود به دنبالشان می رویم و تسخیرشان می کنیم ، آن روز حتی می توانیم قله های بزرگ را درنوردیم ، قله های انسانیت ، شوق کوهستان و لذت دوست داشتن را می چشیم و آن زمان هستی را پر شورتر می بینیم.
 

کلید واژه ها